Op 9 maart, in de hemelse sferen van de Immanuelkerk, speelden wij ons Voorjaarsconcert.
Omgeven door wolken en engelenvleugels werd het publiek meteen stevig in de stoelen geblazen door “Into the Clouds”. Na deze korte intro kwam een werkelijk pièce de resistance: “Symphony 1, the Archangels”. Warm aanbevolen door Franco Cesarini, de componist, himself. Hoewel hij bij de aankondiging hiervan op Facebook het voor elkaar kreeg om Groningen in Vlaanderen te lokaliseren, vond het publiek gelukkig toch massaal de kerk: vrijwel alle stoelen waren bezet!
Terwijl de muzikanten dit drie kwartier durend staaltje uithoudingsvermogen combineerden met opperste concentratie en muzikaliteit, werd het publiek dankzij onze IT-hulp Jan Jelmer via een groot projectiescherm wat meer informatie gegeven over de aartsengelen Gabriël, Raphael, Michael en Uriël, die elk een deel aan hen gewijd hadden bij deze symfonie. Het orkest kreeg een staande ovatie en hierna hadden zowel publiek als muzikanten even een adempauze nodig, waarbij de door de muzikanten zelfgebakken koekjes in de vorm van engelen gretig aftrek vonden.
Na de pauze kreeg het projectiescherm een veel prominentere rol. Het publiek, dat voor de gelegenheid gevraagd was om de telefoon vooral áán te laten, mocht allemaal inloggen voor het interactieve deel van ons concert. Presentator Maarten warmde het publiek op met een paar algemene vragen, en toen iedereen doorhad hoe het werkte kwam het serieuze werk: de muziekquiz. Met Wie-Van-De-Drie (is componist), met Nootschieten (fragmenten raden) en wat creatief omgaan met het uitvallen van de interactieve connectie (oftewel, de zweetmomenten van Jan Jelmer) kon Maarten uiteindelijk toch een winnaar aanwijzen, die een mooie puzzel met afbeelding van het orkest won.
Het orkest speelde Septimana a Meridie, gecomponeerd en gedirigeerd onze eigen Maurice Borchers, en verder Birdland en Hymn of the Highlands: Alladale vervolgens geheel ongestoord. Daarna Stars en Stripes eh… wel gestoord. Hierbij mocht het publiek namelijk ingrijpen en tot ieders hilarisch vermaak het orkest sneller of langzamer laten spelen, hout dan wel koper stil leggen, en trombones dan wel fluiten laten opstaan.
Het publiek kreeg tenslotte de kans interactief te laten weten wat ze van het concert vonden en er vlogen mooie complimenten over het scherm. Geïnspireerd door het duidelijk in de wolken zijn van het publiek kreeg het orkest prompt vleugels en speelde Tico Tico als toegift.
Terwijl het publiek de zaal verliet liep men nog langs onze grote Kampioenswisselbeker. Harmonie ’67 heeft als huidig Nederlands Kampioen Harmonie 2e Divisie met dit concert weer een mooi visitekaartje afgegeven!
De foto’s zijn gemaakt door Stefan Bosman